Lijsterbes – Sorbus aucaparia

De wilde lijsterbes komt voor in Noord-Europa, in de bergen van Zuid-Europa en in Zuidwest-Azië. In Engeland en in Scandinavië worden de bessen in het wild geplukt voor consumptie. Deze boom is de meest voorkomende Lijsterbes (komt van nature in heel Nederland voor, het is een inheemse boomsoort). De wetenschappelijke naam “aucuparia” komt van het Latijnse woord aucupor (vogelvangst). Er werden namelijk veel vogels gevangen bij dat soort bomen. Omdat de wilde lijsterbes erg winterhard is, was het een van de eerste bomen die na de ijstijd in de Benelux voorkwamen. De plant zorgt voor een goede voedselvoorziening voor vogels vanwege de lange periode met bessen. Verder trekken de bloemen in de zomer veel insecten en vooral veel wespen aan, die op het menu staan van veel vinken. Bovendien is de lijsterbes een zeer geschikte plek voor vogels om te broeden vanwege de dichte boomstructuur.

De lijsterbes is een struik of boom (tot 20 m) met open kroon. De boom heeft een slanke stam en sterk gebogen takken. De samengestelde, oneven geveerde bladeren zijn veervormig met negen tot zeventien blaadjes, die 2–6 cm lang zijn. Sorbus aucuparia bloeit in de periode mei-juni met witte bloemen. De lijsterbes draagt als de vruchten rijp zijn 0,6–1 cm grote, oranjerode, bolvormige vruchten. Deze worden rijp in augustus en zijn verwerk  eetbaar en smakelijk  De bessen worden gebruikt in: gelei, jam, wijn, likeur en ze bevatten veel vitamine C.

Het hout van de lijsterbes is tamelijk hard, buigzaam en elastisch, maar gaat vrij snel kapot. Het is bruikbaar voor draai- en snijwerk, vaten, vezelplaten. Schors en loof bevatten een hoog gehalte aan looizuur. Specifiek voor houtproductie hebben ze over het algemeen te kleine afmetingen of komen ze in te geringe aantallen voor.

Wij hebben er 70 geplaatst in de rondom ons voedselbos aangebrachte struweelhaag.