Eind september 2024 begon het project PawPaw vorm te krijgen. Waarom een apart project van deze supervruchten? Daar zijn verschillende redenen voor, zoals de kwaliteiten van de vruchten.

De eerste reden is dat je de papaw als een soort supervrucht kan beschouwen. Klik maar eens hier om de link te activeren, waarin je uit de tabel kan opmaken hoe de pawpaw-vruchten zich verhouden tot bananen, appels, en sinaasappels.

Een tweede reden is dat de ook wel Roomappel genoemde vruchten groeien in Noord-Amerika, en iets preciezer in het Zuiden van Canada en het noorden van de Verenigde Staten. De bomen groeien daar in het wild, beschut onder grotere bomen. Door het voorkomen op deze breedtegraad kunnen de pawpaw’s zeker 20 graden (Celcius) onder nul verdragen. Dus onze Hollandse winter moeten ze kunnen overleven.

Een derde reden is eenvoudig omdat de pawpaw populair is in voedselbosland. Hoewel Leo en Dick in de ruim drie jaar dat ze zich in voedselboskringen bewegen toch wel een twintigtal voedselbossen hebben bezocht, zijn er maar weinig waar volwassen pawpaw’s stonden. De enige vruchtdragende pawpaw’s zagen ze bij Jef van Dongen (Fruitforlife) in het Brabantse Dongen, een van onze leveranciers.

In de Wildtuin van Leo staan al een jaar of acht twee pawpaw’s te groeien, die al in twee verschillende jaren bloemen hebben laten zien, maar tot nu toe nog geen vruchten. Terwijl pawpaw’s met zeven jaar geslachtrijp zijn en bloemen gaan produceren. Wat gaat niet niet goed, en hoe kunnen vruchtvorming bereiken?

En daarnaast is ook een goede vierde reden: de uitdaging om deze bomensoort ook in ’s Heeren Vruchten te kunnen laten groeien.