Peerlijsterbes – Sorpopyrus auriculata ‘Shipova’

De peerlijsterbes is een oude fruitboom die bij ons zelden aangeplant wordt. De oude Grieken en Romeinen teelden deze boom al om zijn vruchten. Sinds de 9e eeuw werd de peerlijsterbes ook in Midden-Europa geteeld, vooral in de Duitse en Oostenrijkse wijnbouwgebieden.

De peerlijsterbes is een langzame groeier en wordt van alle sorbus-soorten het hoogst, namelijk 12 tot 15 meter. Als bosboom kan hij zelfs 30 meter lengte bereiken. Deze grote bomen hebben een brede kroon. De bladeren lijken op die van de lijsterbes. De peerlijsterbes is zelfbestuivend maar kan ook door andere peren bestoven worden. De bloei valt in mei met uitbundige créme witte bloemen. Een deel van de bloemen ontwikkelt zich tot peer – of appelvormige vruchten die van september tot oktober rijpen. Peren rijpen in september en zijn intense aangename soms tropische aroma’s van smaak. Zij moeten een paar weken liggen voordat zij voor consumptie geschikt zijn. De aan de boom gerijpte vruchten zijn na de eerste nachtvorst zacht en zoet en vallen dan vanzelf van de boom af.

Gebruik
Het uitgeperste sap van rijpe vruchten wordt vooral gebruikt als bijmenging bij appelsap en appelwijn, die daardoor aromatischer, houdbaarder en lichter verteerbaar worden. De appelmost ‘Frankfurter Äppelwoi’ uit het Duitse Hessen is hiervan een goed voorbeeld. Van de vruchten kan men ook likeur en azijn winnen. Daarnaast kunnen zij gebruikt worden bij het maken van jam, gelei of chutney.

Er staan 5 Peerlijsterbessen op onze plantlijst, maar deze vruchtbomen waren in november 2022 niet beschikbaar, we wachten tot november 2023.