Project pawpaw
Eind september 2024 begon het project PawPaw vorm te krijgen. Waarom een apart project van deze supervruchten? Daar zijn verschillende redenen voor, zoals de kwaliteiten van de vruchten.
De eerste reden is dat je de papaw als een soort supervrucht kan beschouwen. Klik maar eens hier om de link te activeren, waarin je uit de tabel kan opmaken hoe de pawpaw-vruchten zich verhouden tot bananen, appels, en sinaasappels.
Een tweede reden is dat de ook wel Roomappel genoemde vruchten groeien in Noord-Amerika, en iets preciezer in het Zuiden van Canada en het noorden van de Verenigde Staten. De bomen groeien daar in het wild, beschut onder grotere bomen. Door het voorkomen op deze breedtegraad kunnen de pawpaw’s zeker 20 graden (Celcius) onder nul verdragen. Dus onze Hollandse winter moeten ze kunnen overleven.
Een derde reden is eenvoudig omdat de pawpaw populair is in voedselbosland. Hoewel Leo en Dick in de ruim drie jaar dat ze zich in voedselboskringen bewegen toch wel een twintigtal voedselbossen hebben bezocht, zijn er maar weinig waar volwassen pawpaw’s stonden. De enige vruchtdragende pawpaw’s zagen ze bij Jef van Dongen (Fruitforlife) in het Brabantse Dongen, een van onze leveranciers.
In de Wildtuin van Leo staan al een jaar of acht twee pawpaw’s te groeien, die al in twee verschillende jaren bloemen hebben laten zien, maar tot nu toe nog geen vruchten. Terwijl pawpaw’s met zeven jaar geslachtrijp zijn en bloemen gaan produceren. Wat gaat niet goed, en hoe kunnen we vruchtvorming bereiken?
En daarnaast is ook een goede vierde reden: de uitdaging om deze bomensoort ook in ’s Heeren Vruchten te kunnen laten groeien.
Bij de opstart van het voedselbos in het najaar van 2022 zijn er twee exemplaren aan de grond toevertrouwd: 1 x Asimina triloba ‘Aidfievate’ / Rappahannock® en 1 x Asimina triloba ‘Zoetewei No.5’.
Op de twee fotorij is op de rechter foto te zien hoe de Aidfievate, maar ook de Zoetewei No. 5 het niet hebben gered. Met twee armzalige knotwilgjes hebben beide plantjes in ieder geval veel te weinig in de schaduw gestaan en zijn ze dus teveel beschenen met rechtstreeks zonlicht.
In het laatste kwartaal van 2023 hebben we een tweede poging gewaagd met het planten van een viertal pawpaw’s.
Twee Asimina triloba ‘Convis’ en twee zaailingen zijn afkomstig van Vreeken’s Zaden, en op 10 november aan de grond toevertrouwd. Alleen een van de zaailingen is min of meer aangeslagen (zie foto rechtsboven), en nu moeten we het voorjaar van 2025 afwachten of de plant nog intact is.
We leggen er ons niet bij neer!
In het begin van de herfst van 2024 is besloten een plan te maken om alsnog succesvol pawpaw’s te laten groeien in het voedselbos. Het kan niet zo zijn dat we ons bij twee pogingen neerleggen bij een mislukt project. Terwijl in voedselbossen om ons heen wel pawpaw’s tot productie komen. Voordat de opzet van het project in een plan(ning) werd omgezet, is er eerst uitgebreide research gepleegd.
Onderzoek
Waar komen deze bijzondere vruchtbomen vandaan? Wat zijn daar de bodemgesteldheden en aan wat voor bijzondere condities moet hun groeiomgeving voldoen? Bijvoorbeeld “A guide tot pawpaws”, “Tropische vrucht uit NL – PawPaw”, en “Wat zijn Pawpaws? Meer dan een hype? De Moerbeiboom | Louis De Jaeger”. Maar ook informatieve websites zoals die van de gespecialiceerde Kwekerij Asimina.
Dan blijkt dat deze boomsoort niet in de volle zon groeit, omdat de pawpaw in oostelijk Noord-Amerika als een kleinere boomsoort onder de kronen van grotere loofbomen groeit. Met name jonge boompjes dienen de eerste twee tot drie jaar uit de zon gehouden te worden, omdat ze die tijd nodig hebben om goed te wortelen.
Bestuiving
Omdat pawpaw’s eenhuizig zijn, dat wil zeggen dat de bloemen zowel stampers als meeldraden (mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen) hebben, zijn ze zelfbestuivend. Met dien verstande dat de stamper altijd eerst rijp wordt (gaat glanzen) en dagen later pas de meeldraden. Dat betekent dat de boom zijn eigen bloemen niet kan bevruchten. Dus is het noodzakelijk dat er minstens twee pawpaw’s in elkaars nabijheid staan, zodat (stront)vliegjes de bestuiving kunnen verzorgen. Er kunnen zich echter omstandigheden voordoen, waar er geen bestuivende insecten zijn, dan moet dit handmatig gebeuren.
Eind september 2024 hebben we in een hoek van het voedselbos, langs de bosrand, een mooi kweekvak gemaakt en alvast een zestal cirkels in de grond vrijgezet, daar waar in het najaar van 2025 de pawpaw’s worden neergezet. Rondom die zes boompjes gaan we een stuk of tien palmbomen plaatsen, die we van Leo uit zijn Wildtuin overzetten.
Uit de informatie die we over pawpaw’s te weten zijn gekomen, bleek dat deze bomen toch wel enkele specifieke voorwaarden aan een succesvolle groei en bloei hebben. Ten eerste is het van belang dat tijdens de eerste levensjaren de boompjes vooral niet in de volle zon staan. In hun natuurlijke omgeving groeien pawpaw’s ook onder de beschutting van grote en volwassen bomen.
Uit een project van zijn zoon had Leo in zijn Wildtuin nog wel wat palmbomen over, die ter beschutting van de pawpaw’s konden dienen. Op 4 oktober 2024 zijn de eerste vijf palmen uitgegraven en met kruiwagens ruim één kilometer over halfverharde paden naar het voedselbos vervoerd. Kijk hier en hier hoe dat in zijn werk ging. En op maandag 7 oktober stonden alle palmen op hun nieuwe groeiplek.
De volgende stap wordt in het voorjaar van 2025 gezet. Dan gaan we de plantgaten voor de pawpaw’s wat uitdiepen en vervolgens vullen met een mengsel van bosgrond en compost. Die combinatie gaan we daarna optimaliseren met een groenbemester zoals gewone smeerwortel (Symphytum officinale).
De daarop volgende actie is het bestellen van 2 soorten pawpaw’s, in toaal zes boompjes die we in het najaar van 2025 aan de grond gaan toe vertrouwen.